Tekst en foto: Miranda Gashi

Hallo Leanne! Leuk je te ontmoeten. Ik zie dat je een ongelooflijke affiniteit hebt met de culturele scene en een oog voor talent. Hoe is dat zo gekomen?

De reden dat ik een oog heb voor talent is omdat ik enorm creatief ben. Als je me bijvoorbeeld iets laat zien en zegt: ‘Ik heb een theaterstuk van tien minuten nodig van begin tot eind over dit onderwerp, en het hele project moet binnen twee maanden klaar zijn.’ Kan ik bijna meteen een heel stuk eromheen bedenken. En als ik niet geprikkeld word door waar ik ben en wat ik zie, loop ik gewoon weg en zeg ik dat ik het nu niet kan.

En dan, een paar dagen later, droom ik plotseling het hele project en als ik wakker word, schrijf ik het op. Want ik weet dat als ik blijf slapen, het weg zal zijn. Ik word wakker en begin gewoon te schrijven. Het is als een soort combinatieslot waar dingen in elkaar klikken.

Het affiniteitsgedeelte is gewoon als een idee. Als ik een persoon zie, bekijk ik die van top tot teen. Ik let op hun lichaamstaal, uitdrukking, aandachtsspanne. Ik begrijp het meteen. Ik heb het of ik heb het niet met iemand. Het is natuurlijk, een soort instinct waarmee je mensen op een bepaalde manier kunt aanvoelen. En ik denk dat ik niet met iedereen kan werken. Absoluut niet. Ze moeten dezelfde arbeidsethos hebben als ik.

Waarom is het relevant voor een opkomende artiest om zich aan te melden/ deel te nemen?

Dus je hebt een beginnend persoon met wat talent. Wat doen ze met dat talent? Want je ziet een Lil’ Kleine en hij verdient veel geld, nietwaar? Maar hoe kom je daar? Er ontbreekt een schakel. Er is deze hele ruimte tussen ‘Ik wil een rapper zijn’ en ‘Ik ben een rapper.’ Wat gebeurt hier? Hoe krijg je podiumervaring? Hoe krijg je ervaring op het podium? Wie vertelt je dat je de microfoon niet bij de monitor moet houden, zodat het niet terugkoppelt?

Oké, aan de ene kant zou dat de taak van je manager kunnen zijn. Maar heb je een manager als je begint? Dus er is deze grote ontbrekende ruimte voor jonge opkomende mensen.

De afgelopen vier jaar van Social Grooves in Tilburg heb ik meer dan 450 rappers op het podium gehad. Volgende week doen we onze zevende editie in Dynamo, en we hebben al 200 mensen gehad. Het is zo mooi omdat het niet alleen rappers zijn maar ook producers, dj’s, lichttechnici. We geven iedereen de kans om daarboven te komen en hun creativiteit te gebruiken en hun kunst te vertonen.

Je houdt ze op een bepaalde manier van de straat door ze een podium te geven en ze te helpen met hun zelfvertrouwen. Ze durven op het podium te staan en te zeggen: ‘Kijk naar mij. Ik ben iemand.’ Ze kunnen communiceren met een publiek. Wat gebeurt er als die persoon die ervaring gebruikt en een leraar wordt? Ik vraag ze wat ze doen met hun talent, proberen ze te groeien met Home Grown Sessions? Of vallen ze in het zwarte gat van ‘Ik wil een rapper zijn.’

Ik zie talent. Sommigen van hen denken dat ze rappers zijn. Maar als ik ze zie, en ik denk, oh mijn God. Dan ga ik naar ze toe, en ik zeg: ‘Hee, ik weet niet of je een rapper bent, maar mijn God, je bent een verhalenverteller, je bent een toekomstige schrijver.’