Net als in de rest van Europa, krijgt men in de jaren 80 door dat je met een spuitbus ook kleur kan geven aan de wereld buiten je schoolboeken. Zo rond 1985 wordt De Berenkuil voor het eerst ‘ontmaagd’; de plek waar uiteindelijk het succesvolle festival Step In the Arena plaatsvindt.
Typerend voor Eindhoven, en redelijk uniek, was het gebruik van latex, in plaats van enkel spuitbussen. Vormen strak uitlijnen met muurverf, een roller en een telescoopstok werd elders minder gedaan. Het had ook een economisch voordeel.
De repressie was intussen toegenomen. Eind jaren ’80 en begin ’90 leidde de spoorwegpolitie een offensief tegen graffiti, waarbij crews als SOL en schrijvers als PEN werden opgepakt. Dat zorgde voor een tijdelijke stilte, net toen de volgende generatie begon.
Toch bleef graffiti doorgroeien als tegengeluid. Voor velen was het een manier om zich af te zetten tegen de regels, en voor sommigen ook de commercie. Door die sfeer van vrijheid, spanning en stijlcompetitie ontstond er een legitieme Eindhovense scene die de basis legde voor wat later zou uitgroeien tot een erkende kunstvorm.
