Ook in de werkwijze van Guy zien we het spelen in die buitenruimte terug: “Je wordt er wat brutaler van. Bijvoorbeeld: je wilt ergens een poster ophangen, maar hebt er geen toestemming voor. Dan ga je dat gewoon doen. Veel mensen zouden dat eng vinden, want het mag niet. Je leert dingen te doen en maar te zien wat de gevolgen zijn. Niet achteloos, maar om te zien hoe ver je komt.” En dat is belangrijk, stelt Guy: “Anders word je heel erg gestuurd door mensen die zeggen wat de bedoeling is, of wat niet de bedoeling is. Het is goed dat er regels zijn, anders zou het een chaos worden, maar ik denk dat het ook wel goed is om grenzen op te zoeken om te kijken of alles wel zo afgebakend moet zijn.”

Op dat gebied is een interessante, nieuwe stroming gaande, stelt Jasper: “Er is een soort logo-achtige stijl graffiti, maar daar is geen naam voor. Logo style graffiti? Of typo graffiti? Dat er nog geen naam voor is, betekent dat er iets nieuws gaande is. Het zijn jongens die vanuit typografie met graffiti bezig zijn. Mensen als Niels Bakkerus komen met kalligrafie in aanraking, die gaan hun letters op een wat andere manier vormgeven en dan kom je in de hoek van sign painting terecht, maar via een andere route dan de traditionele sign painters. Die komen via het reclameschilderen. Je had een schoenenzaak en dan moest er ‘schoenenzaak’ op het bord komen. Dat kan ook een tekening van een schoen zijn, maar iemand moest dat maken. Later kwam het op de zijkant van het pand terecht. New York staat vol met dat soort schilderingen. Het was belangrijker de boodschap goed over te brengen dan dat er een artistieke handtekening in zat. Graffiti gaat juist om die artistieke handtekening bij het maken van een woord.”

Waar een stad als Amsterdam een rijke traditie qua sign painting kent, leunt de Eindhovense traditie meer op graffiti, legt Jasper uit: “In Amsterdam heb je veel oude pandjes. Daar heb je nog die oude stijl met gouden letters op de gevels. Je huisnummer moet dan ook geschilderd zijn. Als je er een tandartspraktijk hebt, staat dat ook met bladgoud vermeld, meer in de traditie van de architectuur. Dat heb je in Eindhoven minder, maar in Eindhoven zit het in de traditie van de graffiti. Als je naar de SOL-crew kijkt: zij begonnen als eerste met latex en rollertjes te werken. Dat is een meer schilderachtige manier dan met spuitbussen, waardoor jongens als Erosie, Bomb, Sektie, Zime, Late; iedereen had z’n eigen logostijltje, zijn eigen icoontje, het was vaak in twee kleuren opgebouwd en met een rollertje gedaan, waardoor je een ander soort stijlen kreeg.”